Naučno-istraživačko stvaralaštvo akademika Veljka Milkovića
...jer iskazati genija i njegovu genijalnost običnom čoveku, unapred je izgubljena bitka...
Najjednostavnije, a ujedno i najpristojnije predstavljanje svakog pojedinca čini rečenica koja sadrži ime, prezime i zvanje odnosno profesionalno angažovanje.
U slučaju akademika Veljka Milkovića, njegovo zvanje i ono čime se on bavi, zahteva potvrde od drugih,da bi donekle, bilo moguće da se shvati veličina i značaj onoga što je postigao.
U svom gradu, Novom Sadu poznat je kao najveći poznavalac Petrovaradinske tvđave, dok je na teritoriji Srbije i stare Jugoslavije bio poznat po samogrejnim objektima. Na svetu ne postoji ozbiljan naučni krug koji nije čuo za našeg akademika. Dve trećine planete istražuju njegov mehanički oscilator.
Šta reći za čoveka za koga svetska veličina poput akademika Bratislava Tošića koji je, izmedju ostalog dva puta bio član komisije za dodelu nobelove nagrade, izjavio „drago mi je što sam živeo u vremenu Veljka Milkovića“, ili dr Peter Lindemana koji je izjavio za njegov pronalazak ... „time se ovo otkriće svakako svrstava u najvažnija otkrića u poslednjih 300 godina“... ili priznato najveći poznavalac rada i života Nikole Tesle prof. Dr Velimir Abramović ..“.Veljkov oscilator je ujedno najbolja mehanička analogija naizmenične struje, mora se priznati, bolja od bilo koje Tesline Analogije“. Da bi konačno i profesori Nikhade, Patil i Bansal sa Idijskog instituta u Nagpuru i zvanično objavili rezultate energetskog suficita dvostepenog mehaničkog oscilatora akakdemika Veljka Milkovića u Azijskom naučnom časopisu.
Osim nabrojanih postoji i veliki broj radova eminentnih stručnjaka koje treba spomenuti kao što su Zoran marković, Jovan Marjanović, Ronald Pugh, Nebojša Simin, Aleksandar Slavković, Colin Gaud, Jovan Bebić, Zlatko Pangalić,...nabrojani bez zaslužujućih titula doktora i zvanja profesora.
Napisao je 12 knjiga koji su prevedeni na više svetskih jezika i na osnovu kojih je , do sada snimljeno nekoliko igranih dokumentarnih filmova. Poseduje 114 pronalazaka a do sada je za svoj rad dobio brojna priznanja u zemlji i inostransvu izmedju ostalog i dva zvanja akademika, oktobarsku povelju grada, itd.
Biografija
Veljko Milković rođen je 1949. godine u Subotici (Srbija) i od 1952. godine živi u Novom Sadu gde se školovao i studirao istoriju. Pored zanimanja za prošlost, bavi se istraživanjem, pronalazaštvom, inovacijama, izučavanjem istorije pronalazaka, futurističkim projektima, pisanjem... Poseduje oko 114 pronalazaka, od toga četrdesetak objavljenih pronalazaka od kojih su neki u višegodišnjoj primeni i 29 odobrenih patenata. Napisao je 12 knjiga koje su prevedene na više svetskih jezika i na osnovu kojih je do sada snimljeno nekoliko igrano-dokumentarnih filmova.
Na osnovu njegov rada, istraživanja i knjiga koje napisao, urađeno je više naučnih radova kao i seminarskih, diplomskih i magistarskih radova. Takođe za svoj višedecenijski rad dobio je brojna priznanja u zemlji i inostranstvu između ostalog i dva zvanja akademika 2006. godine. Dvostepeni Mehanički Oscilator - pronalazak Veljka Milkovića - ujedno je 2006. godine proglašen i za jednu od 100 najboljih energetskih tehnologija u svetu od strane New Energy Congress (SAD).
Idejni je tvorac Samogrejne Ekološke Kuće i većeg broja ekoloških inovacija koje se nalaze u višegodišnjoj primeni. Po njegovim nacrtima izgrađeno je više takvih ekoloških kuća u Novom Sadu, Somboru, Zaječaru, Ljigu... Učestvovao je na tridesetak naučnih skupova iz oblasti energetike i ekologije, a sudelovao je i u više naučno-istraživačkih projekata.
Predsednik je Sekcije za ekološke inovacije i idejni tvorac ”Izložbe ekoloških inovacija”, pri Društvu VRELO iz Novog Sada i član je Društva za popularizaciju nauke - Novi Sad kao i osnivač i član Udruženja naučnih istraživača iz Novog Sada. Godine 2006. postaje počasni član Ars akademie iz Novog Sada.
Kao pronalazač nagrađivan je u zemlji i inostranstvu. Između ostalog, 2002. godine, za izuzetan doprinos i inovacije u oblasti ekologije i energetike, primio je "Novembarsku povelju grada Novog Sada" i iste godine zlatnu medalju Novosadskog sajma za pronalazak - RUČNU PUMPU ZA VODU S KLATNOM.
Od 2006. godine postaje akademik Srpske akademije inovacionih nauka iz Beograda u svojstvu dopisnog član (od 2009. i u svojstvu redovnog člana), a iste godine i akademik pri Srpskoj akademiji izumitelja i naučnika - SAIN iz Beograda u svojstvu redovnog člana. Jednu od najvećih afirmacija za svoj rad dobija 2009. godine kada njegova dostignuća bivaju preporučena i u udžbeniku za 7. razred osnovne škole iz predmeta tehničkog obrazovanja.
Petrovaradinska tvrđava
Podzemni hodnici i tuneli
Veliki je poznavalac Petrovaradinske tvrđave; sve od 1960. godine intezivno je istražuje, a 1965. godine uspeva da dešifruje znake za orijentaciju na raskršćima i time otkriva pravilnosti u podzemnom lavirintu kroz "strelaste", "Y" i "čekic T" raskrsnice. Takvim pristupom uspeva u bržem i bezbednijem pretraživanju dubokog, 20 km dugog podzemlja utvrđenog Petrovaradina.
Građevinski i ekološki projekti inspirisani Petrovaradinskom tvrđavom nalaze se u primeni: Samogrejna ekoloska kuća, gljivarnik, staklenik i plastenik sa reflektujućim površinama (sagrađen je gljivarnik za uzgoj bukovače kod Čeneja i Petrovaradina) i Projekat "Šume za proizvodnju hrane - zamena za njive" (koje su u primeni na više parcela u Vojvodini).
Takođe od ostalih pronalazaka i patenata, u primeni se nalazi i Serija univerzalnih alata, Autonomni punjač akumulatora (izvlači elektricitet iz odbačenih baterija i puni akumulatorske baterije), Ručna pumpa za vodu sa klatnom i Anti-Hemoroid sedalo (Daska za hemoroide) - medicinsko pomagalo.
Od 1975. godine bibliotekar Srećko Drk iz Petrovaradina angažuje ga kao vodiča za manje poznate delove utvrđenja - posebno za podzemne vojne galerije. Muzej grada Novog Sada 1977. godine dodeljuje mu zahvalnicu za "Svesrdnu saradnju na proučavanju Petrovaradinske tvrđave".
Krajem sedamdesetih, kao član naučno-tehničke redakcije, pri Kulturnom centru Novog Sada organizovao i vodio zapažene tribine o arheologiji i Petrovaradinskoj tvrđavi, uz učešće akademika prof. dr Bogdana Bruknera i prof. Milana Vranića. Ideja o savremenim zemunicama kao novim načinima stanovanja daje mu elan da do kraja sedamdesetih godina održi intezitet istraživanja podzemnih galerija.
Godine 1983. pri Biblioteci "Vladimir Nazor" iz Petrovaradina, Srećko Drk i Veljko Milković osnivaju "Klub prijatelja Petrovaradinske tvrđave".
Godine 1997. najavljuje knjigu Misterije Petrovaradinske tvrđave, koja je "zaživela" u vidu feljtona, skripte i knjige. Tako je po prvi put "popunjena praznina" u dosadašnjoj literaturi o Petrovaradinskoj tvrđavi koja se podzemljem neznatno bavila. Zanimljivo je da su mnogi novinari i autori poput Živka Markovića, istoričara, tvrdili da podzemne vojne galerije predstavljaju najveću atrakciju Petrovaradina.
Kroz brojna predavanja i izlete upozoravao na opasnosti, ali i veliki turistički potencijal Petrovaradina, Fruške Gore, Srema i srednjeg Podunavlja.
Najavio je kapitalna arheološka otkrića iz paleolita na Petrovaradinskoj tvrđavi kao i u Srednjem podunavlju tokom javnih nastupa, dok su iskusni arheolozi izjavili kako se o tome "nije moglo ni sanjati", te da je bilo "apsolutno nenadano"...
A dogodilo se i potvrdilo - kroz najnovija arheološka otkrića iz Paleolita. Na brojnim javnim nastupima, tvrdio je da je Srednje podunavlje kolevka praistorije sto se potvrdilo i kroz nedavna arheološka otkrića evropskih naučnika. Takođe poseduje jedinstvenu i neobičnu arheološku zbirku, a uz to, prikupio je brojne minerale i fosile Podunavlja kao i ostatke prethodne civilizacije.
Veljko Milković demonstrira princip rada dvostepenog mehaničkog oscilatora
Dvostepeni mehanički oscilator
U svom istraživačkom radu bavio se intenzivno izučavanjem pojave gravitacije kao i usavršavanjem antigravitacionih eksperimenata i s tim u vezi antigravitacionih pogonskih uređaja.
Poslednjih godina, bavi se istraživanjem jednostepenih i dvostepenih mehaničkih oscilacija koje predstavljaju novi izvor široko primenjive i ekološki čiste energije i samo na bazi toga poseduje 22 odobrena patenata. Svoje polje rada usmerio je na istraživanje i praktično iskorišćenje potencijala dvostepenih oscilacija i s tim u vezi novog izvora energije na bazi inercijalnih sila i gravitacionog potencijala.
Između ostalog, pored otkrića novih mehaničkih efekata, uspeo je u svojim eksperimentima da dobije 12 puta više izlazne energije od uložene i u poslednjih 10 godina niko nije argumentovano osporio ova Milkovićeva merenja i istraživanje. Takvim dostignućima Veljko Milković utro je put novim izazovima u fizici u 21. veku što bi moglo da predstavlja početak nove velike naučne revolucije.
Poseduje brojne prototipe i modele kao i ideje za razne visoko efikasne uređaje i mašine. Tokom poslednjih godina dobio je brojna pozitivna ekspertska mišljenja, analize, proračune i merenja vezano za svoje istraživanje od strane stranih i domaćih naučnika, fizičara, profesora, akademika, inžinjera, istraživača itd. Sve više se potvrđuje da se na bazi Milkovićevih pronalazaka može proizvoditi veliki broj praktičnih uređaja i time stvoriti niz novih izvoznih proizvoda koji itekako mogu popraviti celokupnu privrednu situaciju i time poboljšati opšte društveno stanje.
Dvostepeni mehanički oscilator - pronalazak Veljka Milkovića - ujedno je proglašen i za jednu od 100 najboljih energetskih tehnologija u svetu od strane New Energy Congress 2006. godine.
Knjige i druge publikacije
Tokom proteklih 40 godina akademik Veljko Milković je napisao brojne knjige, feljtone i skripte, objavljene od strane brojnih izdavačkih kuća, naučnih magazina i štampanih medija. Neke od njegovih knjiga su prevedene na nekoliko svetskih jezika, a poslednja objavljena knjiga "Gravitacione mašine - od Leonarda Da Vinčija do najnovijih otkrića" je uvrštena i u Nacionalnu kongresnu biblioteku u Vašingtonu, najveću biblioteku na svetu, čime su odali veliko priznanje značaju njegovog naučnog rada.
Tematika koja je pokrivena u njegovim knjigama se kreće od gravitacionih mašina i uređaja, anti-gravitacije, energetske efikasnosti, eko-kuća i zdravog života, pa do arheologije, istorije i misterija prošlosti. Do sada je objavio sledeće knjige:
"Solarne zemunice - dom budućnosti", 1983.
"Ekološke kuće", 1991, štampano u četiri neizmenjena izdanja.
"Šume za proizvodnju hrane", 1992 - prevedeno na esperanto iste godine.
"Ka antigravitaciji - kompaktna vozila", 1994.
"Antigravitacioni motor", 1996 - sa uporednim prevodom na engleski jezik.
"Perpetuum mobile", 2001.
"Petrovaradin kroz legendu i stvarnost", 2001.
"Petrovaradin and Srem - misterija prošlosti", 2003.
"Svet misterija - novi pogledi", 2004.
"Petrovaradinska tvrđava - podzemlje i nadzemlje" 2005.
"Novi turistički potencijali", 2006.
"Petrovaradinska tvrđava - kosmički lavirint otkrića", 2007.
"Gravitacione mašine - od Leonarda da Vinčija do najnovijih otkrića" (2013.)
"Energetska prekretnica ili apokalipsa" (2016.)
"Panonska Atlantida" (2020.)
Veljko Milković takođe objavio i brojne zapažene feljtone i skripte:
"Niskoenergetski život", 1996.
"Energetski potencijal rečnog zaliva", 1996.
"Prethodne civilizacije", 1999.
"Misterije Petrovaradinske tvrđave", 1999.
"Petrovaradinska tvrđava između legende i stvarnosti", 1999.
"Nestale civilizacije", 2000.